مصايب و آلام بشر از آنجا شروع به تكثير و انتشار مضاعف نمود كه خود خواهي ها و تجرد طلبي بر جمع محوري و تكامل باهمي چيره شد .
هر چه بر اين درخت ميان تهي ارزش نهيم به همان سطح از ارزش هاي معنوي بشري كاسته خواهد شد و جامعه بشري يك جامعه وحشي ميشود و هر ازگاهي كه مضاعف شود ارزش ايثار و از خود گسستن براي ايجاد منافع عامه چه از مؤمن و غير مؤمن ، سياه و سفيد ، عرب و عجم ، و كلهم آنگاست كه حياه بشري بسان نسيم سحري در فصل بهار رنگ و بوي تازه مي گيرد و ابناي ادم دور يك محور كه بدور از فريب و نيرنگ و خود خواهي ست مسير خود را ادامه مي دهند .

چه خوب است اندكي از منيت بدر آئيم و دستي هم بر دامن ما بزنيم به يقين كه دروازه هايي متعالي عروج بر روي اهل تكاپو هميشه باز است!