عهد و پيمان متعالي و ارزشمند است و چه زيباست كه پايبند عقود خويشتن در زمان اجراي آن باشيم .
هيچ انساني به درايت و پايمردي نرسد مگر اينكه عقود را پاس بدارد و ارزش هاي انساني را حفظ كند
قرآنكريم جامعه ي بشري را و خصوصاً ما مسلمان ها را امر به وفاي بر عهدي ميكند كه بسته ايم و عدم اهتمام به عهد و پايمردي نشان بارز رذالت و نجاست افكار ميان تهي افراد ناقص العقل و ناجوانمرد است.
چه دين و انديشه ي بهتر ازين گفته به پيروان خود دارد كه در عمق جنگ و اوج آرامش نبايد خصومت ها و نابهنجاري ها مسبب خيانت به گفتار ها و عقود منعقده شود؟
مگر نه اينست كه در انديشه هاي خام، فرصت غنيمت شمردن و خيانت به عهد براي رسيدن به هدف ضرورت است؟
انسان براي رسيدن به اوج عزت بايد برون و درونش بسان آينه ي باشد كه هر فرد ميتواند خويشتن خويش را در آن ببيند و بر مبناي آن خود قضاوت كند.